Οι δημοτικές αρχές βλέπουν ότι η κρίσιμη μάζα των ποδηλατών - ψηφοφόρων αυξάνει ραγδαία σε όλες τις ηλικίες. Οι ψηφοφόροι αυτοί γίνονται όλο και πιο απαιτητικοί μέρα με την ημέρα καθώς βλέπουν ότι σε άλλους δήμους γίνονται σημναιτκά βήματα.
Επιπρόσθετα οι δήμαρχοι βλέπουν ότι η δημιουργία υποδομών ποδηλάτου, τους βελτιώνει το περιβαλλοντικό προφιλ, ενώ ταυτόχρονα ανακουφίζει κυκλοφοριακά την πόλη τους και δίνει την δυνατότητα σε χιλιάδες πολίτες τους να μετακινηθούν μέσα σ΄αυτήν γρήγορα και άνετα μειώνοντας τους δείκτες αγανάκτησης και δυσφορίας.
Αυτά βέβαια είναι τα πολτικά πλεονεκτήματα της πολιτικής προώθησης του ποδηλάτου που προστίθενται στα πολλά και γνωστά ουσιαστικά πλεονεκτήματα.
Στην Αττική οι δήμοι Αθήνας, Αμαρουσίου, Μοσχάτου- Ταύρου, Κερατσινίου- Δραπετσώνας, Νέας Σμύρνης, Ηρακλείου, και Μαραθώνα μπαίνουν στο σύτημα Μίσθωσης Ποδηλάτων.
Στην περιφέρεια οι Δήμοι Ιωαννιτών, Ναυπάκτου, Ηρακλείου Καρδίτσας, Αιγιαλείας, Ακτίου- Βόνιτσας, Ανατολικής Μάνης, αρχαίας Ολυμπίας, Διδυμοτείχου, Δίου- Ολύμπου, Ζακύνθου, Καβάλας, Κομοτηνής, Ναυπλιέων και Συκυωνίων είτε έχουν είτε ξεκινούν το ίσιο σύστημα.
Με πρωτοπόρα την Καρδίτσα, οι δήμοι Ιλίου, Αμαρουσίου, Παλλήνης, Βριλισίων, Χαλανδρίου κλπ φτιάχνουν δίκτυα ποδηλατοδρόμων.
Ομως όπως κάθε τι που ξεκινάει ως κίνημα παρουσιάζει και τις ατέλειές του.
Πρώτα από όλα οι ειδικοί λένε ότι η αυτόνομη και αποσπασματική δημιουργία σταθμών δημόσιας χρήσης ποδηλάτων από τους δήμους της Αττικής είναι και κοστοβόρα και δυσλειτουργική.
Οι συγκοινωνιολόγοι λένε ότι όλοι οι δήμοι της Αττικής θα πρέπει να συνεργαστούνε έτσι ώστε να συγκοινωνούν μεταξύ τους στο σύστημα της μίσθωσης και να μπορεί ο ποδηλάτης να παίρνει το ποδήλατό του από έναν δήμο και να πηγαίνει σε έναν άλλον.
Σήμερα τα δίκτυα μίσθωσης είναι κλειστά. Ο ποδηλάτης είναι υποχρεωμένος να πάρει το ποδήλατο από ένα σταθμό του δήμου και να το επιστρέψει σε σταθμό του ίδιου δήμου.
Αυτό το σύστημα περιορίζει δραματατικά τις δυνατότητες μετακίνησης με το ποδήλατο αφού το σημαντικότερο ποσοστό μετακινήσεων είναι διαδημοτικές και αφορούν αυτές από και προς την εργασία και από και προς τις αγορές.
Δεύτερον οι ειδικοί μετά από μια μακρά εμπειρία υποστηρίζουν ότι κακώς οι δημοτικές αρχές ψάχνουν μια εκ θεμελίων και πολυδάπανη εφαρμογή δημιουργίας δικτύων ποδηλατοδρόμων με αναπλάσεις, αφού το ποδήλατο πρέπει να πηγαίνει παντού και δεν είναι μέσω σταθερής τροχιάς για να ακολουθεί συγκεκριμένα δίκτυα.
Αυτο που χρειάζεται βασικά είναι η σήμανση, η διαγράμμιση και οι υποδομές στάθμευσης στους δρόμους και σε κοινόχρηστους χώρους. Ακόμη και η απλή δημιουργία “αναβαθμίσεων” στο οδόστρωμα σε επικίνδυνες διασταυρώσεις θα ήταν αρκετή.
Οι σύγχρονες αντιλήψεις προώθησης του ποδηλάτου, δεν απαιτούν λωρίδες αποκλειστικής χρήσης ποδηλάτων, αλλά συνύπαρξης και αλληλοσεβασμού ποδηλάτου και αυτοκινήτων.
Περισσότερο χρήσιμες θα ήταν οι πολιτικές προώθησης σήμανσης και αγωγής, στα σχολεία, μέσω των συλλόγων, στους προσκόπους και σε οργανωμένες ομάδες, όπως και δημιουργία υποδομών στάθμευσης που προτρέπουν και παρακινούν στην χρήση του ποδηλάτου.
Η Αθήνα ετοιμάζεται αυτή τη στιγμή να δημιουργήσει 70 σταθμούς μίσθωσης ποδηλάτων. Το σύστημα θα μπορούσε να έχει πολύ μεγαλύτερη επιτυχία αν οι σταθμοί αυτοί επεκτεινόντουσαν και εκτός ορίων του δήμου.
Τα έργα θα χρηματοδοτηθούν από το πρόγραμμα «Αστική Αναζωογόνηση 2012-2015» του «Πράσινου Ταμείου» του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Ο προϋπολογισμός για τους 18 δήμους ανέρχεται στο ποσό των 3,6 εκατομμυρίων ευρώ.
Ομως με τα ίδια λεφτά και με πολύ πιο ήπιες παρεμβάσεις, θα μπορούσαν να μπούν πολύ περισσότεροι δήμο σε ένα τέτοιο σύστημα, αν υπήρχε ένας ενιαίος φορέας υλοποίησης όπως π.χ. σε επίπεδο περιφερειών ή διαδημοτικών συνεργασιών.
myota.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.