Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την διαφθορά;

Ή πρέπει να αλλάξουν συμπεριφορά οι ηγέτες μας και να ξεχάσουν τα παλαιοκομματικά τερτίπια ή πρέπει να αλλάξουμε ηγέτες, χωρίς πολιτικό παρελθόν

Προκειμένου να δικαιολογήσει την ταχύτατη ένταξη και χωρίς καν κάποια στοιχειώδη διαπραγμάτευση με το ΔΝΤ, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, είχε δηλώσει -και μάλιστα στην αλλοδαπή- ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα. Είναι ο συνήθης τρόπος δικαιολογίας με μετάθεση των ευθυνών σε άλλους, και μάλιστα με αγενέστατο και προσβλητικό για τον λαό τρόπο.

Όχι τόσο διότι είπε μια αλήθεια -δυστυχώς-, σε ξένα Μέσα Επικοινωνίας (σοβαρό παράπτωμα για οποιονδήποτε πολιτικό, πόσο μάλλον για τον πρωθυπουργό), αλλά κυρίως επειδή ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν συναισθάνθηκε το βάρος της μεγάλης ευθύνης που φέρει, τόσο ο ίδιος προσωπικά, όσο και μεγάλος αριθμός των συντρόφων του (και όχι μόνον αυτών φυσικά, αφού οι «διαπλεκόμενοι» δεν έχουν πολιτικό χρώμα).


Οι θεωρητικοί υποστηρίζουν πως οι μεγάλες κρίσεις αποτελούν παράλληλα και ευκαιρία για απομάκρυνση από τον τρόπο ζωής που οδήγησε στην κρίση και μια αφετηρία για πορεία στον ορθό δρόμο. Φαίνεται πως, είτε οι θεωρητικοί ατύχησαν στην περίπτωσή μας, είτε θέλουμε πολύ χρόνο ακόμη για να φτάσουμε στην μεγάλη κρίση. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός, ότι εξακολουθούμε να πράττουμε τα ίδια, λες και βρισκόμαστε στο 2008 και τίποτε δεν μεσολάβησε από τότε, και παρόλο που υποχρεώθηκαν από την Τρόικα οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να δραστηριοποιηθούν και να φέρουν κάποια αποτελέσματα.

Βέβαια, κάνει κακό πάντα η γενίκευση, και χρησιμοποιώντας το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού, προφανώς και δεν εννοώ όλους μας. Δεν μπορώ όμως να γνωρίζω πόσοι από μας που προσαρμοσθήκαμε στις νέες συνθήκες και αφού «πήραμε τη ζωή μας λάθος» είπαμε «να αλλάξουμε ζωή», όπως λέγει και ο ποιητής, το πράξαμε συνειδητά ή από ανάγκη. Όπως και να έχει, το αποτέλεσμα μετρά. Μόνο που δεν είναι πολύ ενθαρρυντικό.

Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο που κάνει ο «Guardian», σχετικά με την υπόθεση Παπακωνσταντίνου: «Στο διαπεραστικό κλίμα που επικρατεί στην Ελλάδα, όπου οι εκκλήσεις για δικαιοσύνη δυναμώνουν μεταξύ του πληθυσμού, που κατηγορεί σχεδόν αποκλειστικά για το οικονομικό χάος της χώρας τα λάθη των πολιτικών, οι κατήγοροι είναι επίσης προσεκτικοί απέναντι σε ένα κυνήγι μαγισσών, στο οποίο ο Παπακωνσταντίνου, που έχει αρνηθεί αυστηρά οποιαδήποτε αναφορά ότι αλλοίωσε τη λίστα, θα είναι ένα εύκολο θύμα» γράφει.

Η αποκάλυψη της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος -σε μια μόνο ΜΚΟ από τις εκατοντάδες που λειτουργούν- δεν νομίζω να εξέπληξε κάποιον. Κοινό μυστικό είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών, αποτελούσαν ένα εύκολο τρόπο ικανοποίησης κομματικών στελεχών (πέντε ΜΚΟ είχε αρχηγός νεολαίας κόμματος), με ανεξέλεγκτη διάθεση των χρημάτων που έδινε η κυβέρνηση.

Πόσες φορές δεν έχουμε γράψει για την βρόμικη ιστορία πολλών ΜΚΟ, που οι διευθύνοντες τες κλέβουν χρήματα από τα άδεια σχεδόν πορτοφόλια του ελληνικού λαού; Αλλά, πέραν αυτού, είναι τυχαίο ότι στη Ρωσία απαγορεύθηκε η λειτουργία δεκάδων ΜΚΟ με την κατηγορία ότι χρηματοδοτούνται από ξένους για να αποσταθεροποιήσουν τη Ρωσία; Αυτό είναι κοινό μυστικό, και δεν συμβαίνει μόνον στη Ρωσία.

Ελπίζεται πάντως, ότι η έρευνα θα στραφεί προς όλους τους αναίσχυντους που με δόλια μέσα αφενός κατακλέβουν το δημόσιο Ταμείο, και αφετέρου προσφέρουν υπηρεσίες σε ξένα κέντρα από τα οποία συγχρηματοδοτούνται. Κι αφού το φιλότιμο -το κάποτε μεγάλο προτέρημά μας- κατέστη είδος εν ανεπαρκεία, ας πέσει βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης. Αλλιώς, θα πρέπει να λογαριαστούμε με τους πολιτικούς που καλύπτουν τις βρόμικες υποθέσεις.

Ήρθε και η υπόθεση με την μεγάλη απάτη των επιταγών του ΕΟΤ. Τόσο θράσος λοιπόν; Ίσως, έμαθαν να προστατεύονται τόσο καιρό από τους κομματικούς μηχανισμούς, και θεώρησαν ότι εξακολουθεί να ισχύει το ίδιο καθεστώς. Όχι ότι δεν ισχύει δηλαδή (πού είναι η εξεταστική για τον κ. Γ. Παπανδρέου και το ΔΝΤ που υποσχέθηκε ο κ. Α. Σαμαράς;), αλλά κάπως τα πράγματα δυσκόλεψαν.

Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο αποκαλύπτεται. Αυτό συμβαίνει πάντα -όπως διδάσκει η πολιτική ιστορία- σε εποχές όπου οι ηγέτες δεν εμπνέουν τον λαό και αναδεικνύονται τα αρνητικά στοιχεία της ψυχοσύνθεσής του. Που σημαίνει ότι, ή πρέπει να αλλάξουν συμπεριφορά οι ηγέτες μας και να ξεχάσουν τα παλαιοκομματικά τερτίπια ή πρέπει να αλλάξουμε ηγέτες, χωρίς πολιτικό παρελθόν.
voria.gr