Έχουμε περίσσευμα για να επιδοτούμε ακόμη την ανάπτυξη των Βαλκανίων;

Ενώ η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε οικτρή οικονομική κατάσταση δεν απαλλάχτηκε από την υποχρέωση να πριμοδοτεί τις βαλκανικές χώρες

Πέρασαν πάνω από δέκα χρόνια και ακόμη δεν απαντήθηκε πειστικά το ερώτημα, για ποιο λόγο αναλάβαμε την υποχρέωση να επιδοτούμε την οικονομική ανάπτυξη των βαλκανικών χωρών, σε βάρος της δικής μας χώρας.

Θυμούμαι ακόμη την έκπληξη που ένιωθα κάθε φορά που τα επαγγελματικά επιμελητήρια και οι νομαρχίες του βορειοελλαδικού χώρου διοργάνωναν Ημερίδες για να εξηγήσουν στους επιχειρηματίες τα οφέλη που θα αποκτούσαν, αν μετέφεραν τις δραστηριότητές τους στην Βαλκανική. Και μάλιστα με επιδοτήσεις του ελληνικού κράτους!

Κατ’ αρχήν, πρέπει να ομολογηθεί ότι η επιχειρούμενη προσπάθεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ), για την οικονομική ανόρθωση των πρώην σοβιετικών χωρών της βαλκανικής, έχει την λογική της εξήγηση, και θα μπορούσε να συνεισφέρει θετικά και στην Ελλάδα.

Μάλιστα τότε, είχε προταθεί από τον καθηγητή κ. Ν. Ιντζεσίλογλου η ύπαρξη ενός νέου «Σχεδίου Μάρσαλ» για την ανόρθωση των βαλκανικών οικονομιών, που αποκτώντας οικονομική ευρωστία θα συνέβαλαν στην ύπαρξη ειρήνης στην περιοχή, και δεν θα υπήρχε λόγος να μεταναστεύουν οι πολίτες τους στην χώρα μας, δημιουργώντας το βαρύτατο και άλυτο πρόβλημα των λαθρομεταναστών.

Αλλά, με βολικούς τους πολιτικούς μας -κατά κανόνα- το βάρος αυτής της πολιτικής το ανέθεσαν κυρίως σ’ εμάς, ως τη μόνη χώρα εκτός του «σοβιετικού παραδείσου» (τον οποίον αναμιμνήσκονται ακόμη όσοι δεν έχουν το θάρρος να ομολογήσουν την πλάνη τους). Και διώξαμε, ουσιαστικά, πλήθος επιχειρήσεών μας, ρίχνοντας στην ανεργία μεγάλο αριθμό πολιτών.

Παρεμπιπτόντως, υπήρχε και εθνική διάσταση στο θέμα, όταν απαίτησαν οι Σλάβοι των Σκοπίων να καταβάλουμε τη συνδρομή μας στην κατασκευή του αυτοκινητόδρομου (ελληνικών έως σερβικών συνόρων) τον οποίον με την αναίδεια που τους διακρίνει είχαν βαπτίσει «οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου». Και διαμαρτυρήθηκαν στα διεθνή φόρα, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή αρνήθηκε αυτήν την οικονομική συνδρομή, υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις.

Βέβαια, μέχρι και το 2009, πολλά δεν λογαριάζαμε, αφού ζούσαμε με άφθονα δάνεια που σκόπιμα μας τροφοδοτούσαν, κι έτσι δεν υπήρξαν διαμαρτυρίες για την άφρονα πολιτική που ακολουθήθηκε -ιδίως κατά την πρώτη πενταετία του 2000- ως προς την απομάκρυνση των επιχειρήσεών μας αφενός, αλλά και την καταβολή σημαντικών ποσών από το δημόσιο ταμείο μας στις χώρες της Βαλκανικής.

Όμως, ενώ βρισκόμαστε σήμερα σε οικτρή οικονομική κατάσταση και δανειζόμαστε για να αποπληρώσουμε παλαιότερα δάνεια, δεν απαλλαχτήκαμε από την υποχρέωση να πριμοδοτούμε τις βαλκανικές χώρες. Ούτε κάποιος έθιξε το θέμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέχρι προχθές που το ανέδειξε ο κ. Νίκος Χουντής, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, με σχετική ερώτηση.

Ο κ. Ν. Χουντής -του οποίου την δραστηριότητα παρακολουθώ, και θα ευχόμουν να είχε και άλλους ευρωβουλευτές μιμητές του, για τα θέματα που παρουσιάζει στο Ευρωκοινοβούλιο με εύστοχο τρόπο- κατέθεσε την εξής ερώτηση: 

«Γιατί, το 2012, δόθηκαν 1,4 δισ. ευρώ από το Ελληνικό Κράτος, στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ) για ενισχύσεις επιχειρήσεων και άλλες επενδύσεις, κυρίως στα Βαλκάνια, τη στιγμή που οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη από έλλειψη ρευστότητας;».

Πήρε αφορμή από  ανακοίνωση της ΕΤΑΑ η οποία μας συγχαίρει… για την ανοησία μας: «Η Ελλάδα είναι μια σημαντική πηγή άμεσων ξένων επενδύσεων στις χώρες που η ΕΤΑΑ δραστηριοποιείται. Από τον Ιανουάριο του 2012, το ύψος των κοινών επενδύσεων της Ελλάδας με την ΕΤΑΑ έφτασε τα 3,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων η ΕΤΑΑ έχει μερίδιο 2,1 δισ. ευρώ και η Ελλάδα 1,4 δισ. ευρώ». Δηλαδή, όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης ομού, συνεισέφεραν τα 3/5 της επιδότησης, κι εμείς μόνοι μας -λεφτά υπάρχουν- τα υπόλοιπα 2/5.

Και φυσικά ο κ. Ν. Χουντής, αναφέρεται στο οξύμωρο γεγονός, ότι η Ελλάδα σπεύδει να χρηματοδοτήσει την ενίσχυση επιχειρήσεων σε άλλες χώρες τη στιγμή που οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη.

Για να γίνει περισσότερο αντιληπτό το «τρελό» και ανεξήγητο του πράγματος, να σημειώσω ότι από 3,5 δισ. που έδωσε η ΕΤΑΑ (εκ των οποίων το 1,4 δισ., δηλαδή το 40% το δώσαμε εμείς), έλαβε και η… Ρωσία 481 εκατ. ευρώ. Η Ελλάδα επομένως, μπορεί να καυχάται, ότι χρηματοδοτεί -εκτός των άλλων- και την οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας! (Όχι, δεν μας ζήτησαν ακόμη να χρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη της Τουρκίας).

  voria.gr/