«Εγραψε» ατελείωτες ώρες ηλεκτρονικής παρακολούθησης, εντόπισε τα παραβατικά ίχνη που άφησαν πίσω τους οι επίορκοι υπάλληλοι, «έδεσε» την υπόθεση σε κάθε πτυχή της και ξετύλιξε το κουβάρι της μεγαλύτερης κομπίνας στην ιστορία του ΙΚΑ, η οποία στοίχισε στο Ελληνικό Δημόσιο τουλάχιστον 12 εκατ. ευρώ. Δεν πρόκειται για την αποστολή που έφερε εις πέρας κάποιος ντετέκτιβ για λογαριασμό του μεγαλύτερου ασφαλιστικού ιδρύματος της χώρας, αλλά για τις υπηρεσίες που προσέφερε στέλεχος του ΙΚΑ, το οποίο οσονούπω θα διαβεί την πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου προκειμένου να βραβευτεί γι’ αυτή του την προσφορά. Πρόκειται για μια δημόσια υπάλληλο που... δεν μοιάζει σε τίποτα με τους περισσότερους συναδέλφους της. Αγαπάει τη δουλειά της, τρέχει γι’ αυτή και το απέδειξε με τον πιο ουσιαστικό τρόπο.
«Η υπεύθυνη του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος (ΟΠΣ) του ΙΚΑ εντόπισε και αποκάλυψε την απάτη με δική της πρωτοβουλία, επιδεικνύοντας ζήλο και διάθεση πέραν των ορίων του υπηρεσιακού της καθήκοντος», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης για την κυρία Μαρία Γαυγιωτάκη, η οποία αυτές τις ημέρες συμπληρώνει 30 χρόνια υπηρεσίας στο ασφαλιστικό ιδρυμα. Η ίδια, μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», δίνει συναισθηματική διάσταση στην πράξη της, λέγοντας χαρακτηριστικά πως ό,τι έκανε το έκανε «για την Ελλάδα και τα παιδιά μας, ρε γαμώτο!».
Ολα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2011, όταν η κυρία Γαυγιωτάκη, πραγματοποιώντας σχετική έρευνα μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή της, παρατήρησε κάποιες περίεργες καταβολές επιδομάτων στο ΙΚΑ Καλλιθέας. Ετσι, λοιπόν, ο έλεγχος όσον αφορά στην αναζήτηση και τη διασταύρωση των στοιχείων άρχισε, με την υπεύθυνη του ΟΠΣ να μην πιστεύει στα μάτια της: άγαμοι φέρονταν να λαμβάνουν 4 και 5 επιδόματα τοκετού! Από τη συγκεκριμένη έρευνα αποδείχτηκε ότι η Καλλιθέα έχει το υψηλότερο ποσοστό δίδυμων κυήσεων στην Ελλάδα. Κατά μιία περίεργη σύμπτωση, όλες οι επίμαχες γεννήσεις ήταν πρόωρες, με τον κάθε τοκετό να έχει στοιχίσει στο ΙΚΑ 25.000 ευρώ. «Πραγματική τρέλα!», λέει η κυρία Γαυγιωτάκη. Από την έρευνα προέκυψε επίσης η εμπλοκή 5 υπαλλήλων του Ιδρύματος Κοινωνικής Ασφάλισης και περίπου 1.500 ασφαλισμένων. Η αρχική έκπληξη της υπαλλήλου έδωσε τη θέση της στον θυμό για τις πράξεις των επίορκων συναδέλφων της. «Την ώρα που όλος ο κόσμος πεινάει, κάποιοι θησαυρίζουν στην πλάτη του. Οταν βρέθηκαν οι βίλες των συναδέλφων αυτών και αποκαλύφθηκε η ζωή που έκαναν την ώρα που περικόπτονταν συντάξεις και μισθοί και τα βασικά που δικαιούνται οι ασφαλισμένοι, δεν θα μπορούσα να σταματήσω να ψάχνω».
Ο θυμός της γίνεται μεγαλύτερος όταν διαπιστώνει ότι το «μηνιάτικο» των συγκεκριμένων υπαλλήλων κυμαινόταν μεταξύ 50.000 και 300.000 ευρώ. «Είχαν κάνει μια καλή και δυνατή ομάδα, πιστεύοντας ότι είναι στο απυρόβλητο και δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να τους εντοπίσει κάποιος». Αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος τους, καθώς, όπως φαίνεται, δεν υπολόγιζαν στην παρατηρητικότητα και στο πείσμα της νυν προϊσταμένης της Διεύθυνσης Επιθεώρησης, η οποία προσπαθούσε να καταλάβει πώς στο καλό είχαν στήσει τη δουλειά, αναζητώντας μάλιστα τρόπο να μπει στο πετσί και το μυαλό τους προκειμένου να βρει λύση. Στόχος της η λεπτομέρεια που θα ρίξει φως στην υπόθεση. «Πώς ξεκίνησαν, πώς οργανώθηκαν, πώς στρατολογούσαν καθημερινά τόσους ασφαλισμένους;». Περνά ατέλειωτα βράδια μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή της μεταφέροντας σε ηλεκτρονική διάσταση το κυνήγι της γάτας με το ποντίκι. «Δεν θα ξεχάσω όταν μεσάνυχτα Τσικνοπέμπτης δούλευα τρώγοντας ένα σάντουιτς και ήξερα ότι οι υπάλληλοι αυτοί τσικνίζουν σε κάποια ταβέρνα. Υπήρχε, όμως, ικανοποίηση ότι όσο εκείνοι τσίκνιζαν αμέριμνοι, εγώ τους είχα εντοπίσει».
Τις μοναχικές νύχτες που τρύπωνε στα παραβατικά και χρυσοφόρα μονοπάτια των επίορκων υπαλλήλων το μόνο που είχε στο μυαλό της, όπως μας λέει, ήταν τα 30 χρόνια δουλειάς της, με την προοπτική να μην πάρει σύνταξη, αλλά ούτε και εφάπαξ, καθώς και «τα παιδιά μου, που θα βγουν στην κοινωνία και δεν θα βρίσκουν δουλειά, αλλά και τους συναδέλφους μου στο ΙΚΑ που δουλεύουν πολύ σκληρά, με μισθούς πολύ χαμηλούς», κι έτσι αγανακτισμένη όπως ήταν είπε «όχι, ρε γαμώτο!». Παρακολουθώντας στενά τους συγκεκριμένους υπαλλήλους για να δει πού το πάνε, διαπίστωσε ότι μόνο κατά την τελευταία ημέρα της πληρωμής των επιδομάτων μέσω ταμείου υποκαταστήματος τράπεζας δόθηκαν παράνομα 150.000 ευρώ. Η έρευνα τη συνεπήρε τόσο, ώστε αν και έφτασε ο χρόνος για να συνταξιοδοτηθεί (τον Μάρτιο) και να πάρει και το εφάπαξ της, έστω πετσοκομμένο κατά 19.000, εκείνη δεν παραιτείται για να μην αφήσει τη δουλειά στη μέση. «Αξιζε τον κόπο αυτή η προσπάθεια», σημειώνει, σπεύδοντας να προσθέσει ότι το κίνητρο για τον κάθε υπάλληλο είναι να σκέφτεται πρωτίστως τα παιδιά του και το μέλλον αυτής της χώρας. «Ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, ωστόσο κάποια στιγμή και οι κούκοι θα αβγατίσουν», λέει χαρακτηριστικά.
Για την κυρία Γαυγιωτάκη ο τρόπος που κάνει κάποιος υπάλληλος τη δουλειά του δεν εξαρτάται κατ’ ανάγκην από τα λεφτά που παίρνει. «Πριν από τρία χρόνια εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν παίρναμε καλύτερα χρήματα; Είχε γίνει τίποτα τότε;», ρωτάει γεμάτη αγανάκτηση για να απαντήσει η ίδια ότι «είναι θέμα χαρακτήρα και ευσυνειδησίας». Γι΄ αυτό, λοιπόν, όπως επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά στη συζήτηση που έχουμε μαζί της, μπορεί η ίδια να βρήκε την άκρη του νήματος, ωστόσο «για να αποδειχτεί το μέγεθος της απάτης αυτής εργάστηκαν σκληρά 15 άτομα από την Επιθεώρηση του ΙΚΑ. Οι συνάδελφοί μου κάθονται κάθε μέρα δύο και τρεις ώρες εκτός ωραρίου και δουλεύουν παρότι έχουν κοπεί οι υπερωρίες. Το αγαπάμε και το πονάμε το μαγαζί».
Οσον αφορά στη διαφθορά ευρύτερα, ασφαλιστική δικλίδα για τον περιορισμό του φαινομένου αυτού θα ήταν η εισαγωγή νέων τεχνολογιών σε όλο το φάσμα του δημόσιου τομέα. Η online σύνδεση των υπηρεσιών θα μειώσει τις δυνατότητες απόκρυψης παραβατικών συμπεριφορών, γεγονός που θεωρεί ότι θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε δεύτερο βαθμό. Παρ’ όλα αυτά, όπως παρατηρεί η υπάλληλος του ΙΚΑ, η διαφθορά έχει περάσει στο πετσί μας: «Ξέρετε, ακόμα και σήμερα που μιλάμε και βουλιάζει το καράβι, βλέπεις να συνεχίζεται το πάρτι και από υπαλλήλους, αλλά κυρίως από πολίτες».
